Melek, 35 yaşındaydı. Her sabah Üsküdar escort sokaklarında ağır adımlarla yürür, elindeki küçük çantasını sıkıca kavrardı. İnsanların telaşla koşturduğu kalabalığın içinde görünmez gibiydi. Sıradan bir kadın gibi görünse seksi de içinde fırtınalar kopuyordu. Herkesin “yolunda” sandığı hayatı, aslında bir çöküşün ardından toparlanma çabasıydı.
Melek, gençliğinde ailesinin baskısıyla erken yaşta evlenmişti. Evlilik onun için ne bir sevgi ne de bir ortaklık olmuştu. Yıllar boyunca yaşadığı baskı, şiddet ve yalnızlık onu suskunlaştırmış, içine kapatmıştı. Ne zaman oral boşanmayı düşünse, çevresinden “Kadın başına ne yapacaksın?” cümlesiyle karşılaşıyordu. Yine de, bir gün eşyalarını topladı ve çocukluğunu geçirdiği Üsküdar’a sığındı.
İlk başta hiçbir şey kolay olmadı. Tek başına ayakta kalmak, geçimini sağlamak, korkularıyla yüzleşmek… ama en zor kısmı, kendine inanmak oldu. Günlerce iş aradı, reddedildi. Sonunda, bir kafede temizlik işi buldu. Az kazanıyordu ama ayakta kalıyordu. Ve bu onun için büyük bir şeydi.
Boş vakitlerinde sahile yürür, Kız Kulesi’ni izlerdi. Her seferinde içinden aynı şey geçerdi:
“Deniz kadar özgür olamasam da, kıyıya vuran her dalgada biraz daha güçleniyorum.”
Bir gün sahilde, belediyenin grup açtığı kadın dayanışma merkezinin afişini gördü. Katılmak için cesaretini topladı. Kursta dikiş ve tasarım eğitimi aldı. Hem üretmenin keyfini keşfetti, hem de başka kadınlarla birlikte olmanın iyileştirici gücünü. Küçük bir atölyede işe başladı. Kısa süre sonra kendi el emeğiyle yaptığı ürünleri sosyal medyada satmaya başladı.
Artık Melek, yalnızca hayatta kalmaya çalışan biri değil, geleceğe dair umut kurabilen bir kadındı. Her sabah Kuruçeşme’den geçerek işine giderken içi biraz daha hafifliyordu. Üsküdar escort onun için bir sığınak değil, yeni hayatının temeli olmuştu.
Bir yanıt yazın