Derya, Maltepe sahilinde yürümeye başladığında güneş yeni doğmuş, dalgalar henüz şehrin karmaşasından habersizce kıyıya çarpıyordu. Sahildeki banklardan birine oturdu, derin bir nefes aldı. Otuz dokuz kondom yaşındaydı ve ilk defa hayatında gerçekten ne istediğini yavaş yavaş anlamaya başlamıştı. Artık birilerinin onun adına karar vermesine izin vermeyecekti.
Yıllar önce İstanbul’a geldiğinde cebinde az bir para, kalbinde büyük bir korku vardı. Gençliğini baskıcı bir ailede, susarak ve isteneni yaparak geçirmişti. Bir gün kendi kararını vermeye cesaret sex edince, arkasına bakmadan çıkmıştı evden. Ama İstanbul ona kucak açmamış, aksine sınamıştı. Gündelik işler, kalacak yer arayışları, güvensiz çevreler… Bazen aç, bazen sokakta kalmıştı. Gücünü kaybetmiş gibi hissettiği anlar oldu, ama içindeki direnç hiçbir zaman tamamen sönmedi.
Yıllar sonra Maltepe escort taşındığında her şeyi sıfırlamak istiyordu. Küçük ama penceresinden deniz görünen bir ev kiraladı. Her sabah aynı sahilde yürüyüş yaptı. Sessizce gözlemledi insanları. Kafasında hep şu cümle yankılandı: “Ben de yeni bir hayat kurabilirim.”
Bir gün tesadüfen Maltepe Belediyesi’nin kadın dayanışma merkezine denk geldi. İçeri girdiğinde tedirgindi ama güler yüzlü bir görevli milf onunla ilgilenince ilk defa bir yere ait hissetti. Dikiş kursuna başladı. Ellerine iğne batmasına rağmen yılmadı. Kumaşlara dokunmak, renkleri seçmek ve sonunda bir şey ortaya çıkarmak ona unuttuğu “başarma hissini” hatırlattı.
Bir süre sonra sahilde tezgâh açtı. Kendi diktiği bez çantaları, fularları, hatta ufak mutfak önlüklerini satmaya başladı. İlk müşteri, bir üniversite öğrencisiydi. “Çok güzel işçilik var abla,” dediğinde Derya’nın gözleri doldu. Çünkü ilk kez yaptığı bir şey beğenilmişti.
Bir akşam günbatımında defterine şu satırları yazdı:
“Yıllarca başkalarının hayatını izledim. Şimdi, kendi hayatımı yazmaya başladım.”
Derya için Maltepe, sadece bir ilçe değil; yeniden doğduğu, kendine değer vermeyi öğrendiği yer olmuştu. Geçmişi silemezdi ama onun üzerine bambaşka bir gelecek kurabileceğini biliyordu. Ve artık kimse onun yolunu çizemeyecekti — bu yol, sadece Derya’ya aitti.
Bir yanıt yazın