Kartal escort arka sokakları, gece olunca bambaşka bir yüzünü gösterirdi. Denizden gelen tuzlu rüzgâr, duvarlardaki afişleri savurur, kaldırımlarda sessiz adımlar yankılanırdı. Zehra, yirmi üç yaşında, bu sokakların ateşli sessizliğine alışmış genç bir kadındı. Her gece aynı caddede yürür, aynı umutla sabahı beklerdi. Ama umut, onun hayatında hep gecikmişti.
Zehra, küçük bir Anadolu kasabasından İstanbul’a gelmişti. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte ayakta kalmaya çalışmışlardı. Liseli esc yıllarında derslerinde çok başarılıydı; öğretmeni “sen okuyacaksın, hayatın değişecek” derdi. Fakat kader bazen bir fırtına gibi gelir, önündeki tüm planları alır götürürdü. Annesi hastalanıp vefat edince Zehra, bir anda yalnız kaldı. Parası yoktu, kalacak yeri yoktu.
İlk günlerde Kartal escort sahilinde sabahladı. Açlıktan midesi yanarken, “bir günlüğüne” diyerek girdiği bu karanlık işe, yıllar sonra hâlâ çıkamamıştı. Geceleri çalışıyor, gündüzleri bir pansiyon odasında sessizce ağlıyordu. Aynadaki yansımasına baktığında artık tanıyamıyordu kendini.
Bir akşam, Kartal vip escort sahilinde yürürken karşısına Ayşe Teyze çıktı. Yaşlı bir kadındı, elinde simit poşetiyle kedileri besliyordu. Zehra’yı görünce gülümsedi.
— “Üşümüşsün kızım, gel otur,” dedi.
O gülümseme Zehra’nın içini ısıttı. Uzun süre sonra biri ona insan gibi davranmıştı.
Bir yanıt yazın