Elif, 28 yaşında, iç mimarlık yapan genç bir kadındı. İstanbul’un kalabalığından uzaklaşıp biraz olsun nefes alabileceği bir yer ararken kendini Beykoz escort sessiz tepelerinde bulmuştu.
Sabahları pencereyi açıp içeri dolan orman kokusuyla güne başlıyordu. Evinden biraz aşağıda, küçük bir fırın vardı. Sahibi Cemil Amca, her sabah sert sıcak poğaçaları tezgâha dizer, mahalleliye şakalaşarak servis yapardı. Elif, bu sıcaklıkla şehri bir süreliğine unutuyordu.
Renkler, ışık, detaylar… Her köşeye dokunarak kendini bu eve ait hissetmeye çalıştı. Kalabalıktan kaçarken, sessizliğe fazla yakınlaşmıştı.
Bir gün, fırından dönerken evinin hemen yanındaki boş arsada bir hareketlilik fark etti. Bir çift, ellerinde metre ve planlarla arsanın çevresinde ölçümler yapıyordu. Merakla yaklaştı ve kendini tanıttı. Kadın gülümsedi, “Ben Zeynep, eşim Yalçın’la buraya küçük bir sanat atölyesi kuracağız,” dedi.
Bu tesadüfi karşılaşma, Elif’in günlerini değiştirmeye başladı. Zeynep, ressamdı. Elif’in iç mimarlık bilgisiyle Zeynep’in renkli hayal gücü birleşince götten kısa sürede atölyeyi birlikte tasarlamaya başladılar. Sabahları beraber kahve içiyor, akşamları birlikte fikir üretiyorlardı.
Zamanla Elif, Beykoz escort sokaklarını daha çok keşfetmeye başladı. Orman yürüyüşlerine çıkıyor, kıyı boyunca gün batımlarını izliyordu. Her köşede geçmişin izleriyle bugünün huzuru iç içeydi.
Elif, Beykoz’da sadece bir ev değil, yeniden kendisini inşa etmişti. Hayat bazen en güzel dönüşümleri, en sessiz sokaklarda başlatıyordu.
Bir yanıt yazın