Kartal escort arka sokaklarında, yüksek apartmanların gölgeleri arasında sessizce yürüyordu Zeynep. 22 yaşındaydı ama yaşadığı her yıl, yüreğine iki kat daha ağır yük bindirmişti. Hayatı boyunca hep hayatta kalmaya çalışmıştı; yaşamaya hiç sıra gelmemişti.
Doğup büyüdüğü Karabük’ten İstanbul’a geldiğinde 17’sindeydi. Elinde sadece bir sırt çantası, içinde birkaç kıyafet ve umutla dolu bir defter vardı. Liseyi yarıda seks bırakmıştı, çünkü evdeki şiddet, yoksulluk ve çaresizlik ona başka yol bırakmamıştı. İstanbul’da önce bir tekstil atölyesinde çalıştı, sonra temizlik işlerine girdi. Ama kazandığı para, bir odalı evin kirasına ve günlük yemeğine bile yetmiyordu.
Sonra, tanıdığı bir kadının “Geçici olur,” diyerek tanıştırdığı başka bir hayat başladı. Başta kabul etmek istemedi. Ama zamanla yoksulluğun sınırları, vicdanının sınırlarını aşmaya başladı. Zeynep, geceleri sahilde müşteri bekleyen genç kadınlardan biri olmuştu. Soğukta, sıcakta, polis baskınlarında, hakarete uğrayarak… Her seferinde “biraz daha dayan, biriktir ve bırak” diyordu kendine. Ama bırakmak hiç kolay olmadı.
Zeynep’in en büyük korkusu, alışmak olmuştu. Bu hayata, bu karanlığa, bu yalnızlığa alışmak… Bir kez alıştığında, çıkış yolunu unutacağını biliyordu. O yüzden her gece defterine bir cümle yazardı: “Bu benim kaderim değil.”
Kartal sahilinde, sabah ezanıyla birlikte eve dönerdi. Küçük bir bodrum katında yaşıyordu. Penceresi yoktu, ama kapısının önünde çiçekli bir paspası vardı. O paspası her gün silerdi. Hayatında temiz kalabilen tek şey oydu belki de.
Bir sabah, evine dönerken bir kediyi çöpten yemek ararken buldu. Onu alıp evine götürdü, adını “Umut” koydu. O günden sonra yalnız değildi. Umut, her sabah cimcif onu kapıda beklerdi. Ve Zeynep, artık bir başkası için de hayatta kalmak zorunda olduğunu hissetti.
Zeynep hâlâ zor bir hayat yaşıyor, hâlâ geceleri çıkıyor, ama artık sabahları da bir hayali var: Bir gün kendi ayakları üzerinde duran, temiz bir hayata başlamak. Belki bir güzellik eskort kursuna yazılacak, belki bir kuaförde çırak olacak. Belki de sadece “kurtulmak” yetip gidecek.
Bir yanıt yazın