
Elvan, 23 yaşında genç bir kadındı. İstanbul’un gözlerden uzak ama hızla büyüyen ilçelerinden biri olan Çekmeköy escort yaşıyordu. Herkes için sıradan bir semt gibi görünen bu yer, Elvan için hayatta kalma savaşı verdiği bir yerdi. Onun hikayesi, çoğu insanın bilmediği ya da bilmek istemediği bir gerçekliği taşıyordu.
Hayat Elvan’a küçük yaşlardan itibaren zor yüzünü göstermişti. Ailesi yoksuldu, sevgisizdi ve Elvan daha on altı yaşındayken evden kaçmak zorunda kalmıştı. Önce sokaklarda yaşadı, sonra birkaç farklı işte çalışmayı denedi. Ama eğitim eksikliği, genç yaşı ve kimsesizliği, onu hep oral en savunmasız pozisyona itti. Bir gün, karnını doyurmak ve barınacak bir yer bulmak için başka seçeneği kalmadığında, istemeye istemeye hayat kadını olmanın ilk adımını attı.
Çekmeköy’ün arka sokaklarında geceleri çalışıyor, gündüzleri küçük bir bodrum katında uyuyordu. İnsanlar onun yüzüne bakmadan geçiyordu; bazıları küçümseyerek, bazıları görmezden gelerek. Elvan zamanla öğrenmişti; kimse onun neden bu işi yaptığını sormazdı. Kimse geçmişini, yaşadığı çaresizlikleri, geceleri ağlayarak uyuduğu günleri bilmezdi.
Fakat Elvan içten içe başka bir yaşam istiyordu. Kendisini yargılamayan bir dünyada, saygı duyulan bir birey olarak yaşamak, yeniden okula dönmek, belki bir gün bir kafede çalışmak gibi “küçük” hayalleri vardı. Bu hayaller ona her sabah uyanmak için sebep veriyordu.
Bir gün, Çekmeköy escort bir kadın dayanışma derneğiyle yolları kesişti. Orada tanıştığı gönüllüler ona güven verdi. Onların desteğiyle açık öğretim lisesine kaydoldu, meslek kurslarına başladı. Elvan artık yalnız olmadığını hissediyordu. Her gün küçük bir adım atıyor, geçmişini geride bırakmaya çabalıyordu.
Hayat kolay değildi; hâlâ çalışmak zorundaydı. Ama artık bir umudu vardı. Gelecekte sadece seks sokak aralarında değil, gerçek bir mesleğin içinde ayakta duracağı günleri hayal ediyordu.
Elvan’ın hikayesi, sadece bir kadının mücadelesi değil; toplumun görmek istemediği karanlık bir gerçeğe karşı verilen sessiz bir çığlıktı.